Benim masalım...

Benim masalım...
Benim masalım tek bir göz evde başlıyor.
Babannemle o tek göz odada küçücük odun sobasında ısınmam var masalımda.
Her sabah benden önce kalkıp sobayı yakardı ısınmam için.
O küçücük oda sıcacık olurdu sobamızın arkası kızarırdı.
Her defasında 2 lokma birşey ye derdi yemezdim.
Her zaman temiz kıyafetim olmazdı bir gömleği 2 3 gün giymem gerekirdi.
Şanslıysam komşumuzda yıkanırdı çamaşır.
Ayşe teyze vardı o yıkardı çoğu zaman.
Arif amcaydı kocası 1.50 boyunda öğretmendi Ortaklar apartmanıydı oturdukları yer.
İlk sevgilimin olduğu apartman mavi gözlü küt saçlı uzun ince bir kızdı.
Hayat doluydu.
Bazen karşı komşumuz Yüksel teyzede yemek verirdi.
Bazende amcalarım getirirdi yemeği.
Çünkü her zaman yemek pişmezdi evimizde.
Masalımda her yaz yeni bir terlik için babamdan beklentim var.
Ama her gece saçma bir kavga ile biten bir süreç bu.
Her kavgalı gecenin sabahında iğrenç kokularla uyanmalar.
Evden kaçarak çıkmalarım.
İşte bu yüzden lisede çok çalışmam.
Bu yüzden okulda bilgi yarışması için ilk gösterilen öğrenci olmam.
Ne büyük gururdu.
Ailemden kimse gelmesede.
Kaybetsede okulum ben çok şey kazandım o günlerde.
12 yıl geçti okul için evimden ayrılalı.
Masalımı yazmaya hala devam ediyorum.
Türlü türlü insanlar birbirinden güzel günler geçiyor masalımda.
Bırakmıyorum onları.
Sende bırakma.